Oba komiksy opowiadają o przygodach Głuchego Igora, który dzięki tajemniczemu zegarkowi, swego rodzaju wehikułowi czasu przenosi do przeszłości.
W pierwszym komiksie główny bohater przypadkowo odnalazł się w 1899r. Komiks jest źródłem informacji o znanych działaczach społecznych na rzecz środowiska Głuchych, takich jak ks. Teofil Papłoński, Józef Papłoński, Maria Rogowska (z domu Łopieńska), Józef Rogowski. Komiks pozwala przede wszystkich przybliżyć sytuację społeczną środowiska głuchych pod koniec XIX wieku.
Komiks „Igor i wehikuł czasu. Holokaust” to dziejąca się w czasie II wojny światowej opowieść o zagładzie głuchych Żydów. Igor wspólnie z kolegą przenoszą się do okresu Holocaustu, gdzie poznają streszczenie martyrologii Żydów, przede wszystkich Głuchych. Komiks między innymi jest dokumentem, jak i opowieścią o tym, jak Holokaust doświadczył strasznie głuchego działacza społecznego, Bogumiła Libana, czy rodzinę Wajcblumów.
Oba komiksy nie mogłyby powstać, gdyby nie uzyskane dofinansowanie przez Muzeum Historii Polski z inicjatywy Instytutu Historii Głuchych „Surdus Historicus”.