Zobaczyć głos

Książka Olivera Sacksa „Zobaczyć głos” doczekała się w Polsce dwóch wydań w 1998 i 2012. Ta literaturą powinna być wpisana do kanonu obowiązkowych lektur w szkołach o profilu społecznym, medycznym, socjalnym i humanistycznym, ale przede wszystkim dla wszystkich, którzy mają styczność ze światem g/Głuchych.

Dlaczego powinna być obowiązkowa literaturą w szkołach?

Oliver Sacks, wybitny angielski neurolog i psychiatria, zawsze był ciekaw jak człowiek sobie radzi z różnymi chorobami, przede wszystkim dotyczącym układu nerwowego. Takie obserwacje z różnych miejsc i instytucji przelał na papier wydając znane na całym świecie książki, takie jak, „Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem”, „Przebudzenia”, „Wyspa daltonistów i wyspa sagowców”, „Oko umysłu” i inne dzieła.

W publikacji „Zobaczyć głos” autor przenosi się do świata g/Głuchych, który uważa za odmienny i tajemniczy. Opisuje w swoim dziele „niemedyczny” punkt widzenia środowiska g/Głuchych w kontekście etnicznym i kulturowym. Zajmuje się problemem ludzi głuchych i ich wysiłkami twórczego adaptowania się do życia w społeczeństwie.

Książka ta uczy, jak bardzo ważne w funkcjonowaniu człowieka jest nabywanie umiejętności władania jakimkolwiek językiem, czy to mówionym, czy migowym oraz jak bardzo brak tej umiejętności komunikacji upośledza życie. Poznajemy różnice między głuchymi od urodzenia, pozbawionymi wyobrażenia dźwięku, uznawanymi niegdyś za upośledzone umysłowo, osobami z głuchotą nabytą, posiadającymi zapamiętane wzorce dźwiękowe oraz afatykami. Zwrócona jest uwaga na wpływ otoczenia – rodziców i społeczeństwa, czasu, w którym wdrożono naukę języka i nacisk na naukę porozumiewania się znakami (słowami), porównanymi to tytułowego głosu, który można zobaczyć, lub mową, co implikowało lepszy bądź gorszy rozwój. Wiele miejsca w książce poświęconego jest językowi migowemu, który, wbrew ogólnie przyjętej opinii, nie jest uniwersalnym językiem ludzi głuchych, ale posiada wiele swoich odmian m.in. francuską, amerykańską i bardzo odmienną od niej, choć wydaje się to być paradoksalne, brytyjską.

Źródło:

  • https://bit.ly/2JTeyij

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *